Abbas Yıldırım

Memleket serinliğini geride bırakarak Diyarbakır’ın kavurucu sıcaklarına doğru yol alırken gün akşama evriliyor, kentin ışıkları uzaktan göz kırpıyordu. Geçici bir süre diye geldiği kentte 9’uncu yılını geride bırakmak üzereydi. Temmuz, Ağustos aylarında Diyarbakırlıların bile sıcaktan göç verdiği bir zamanda çekilir dert değildi, bütün gününü bilgisayar başında geçirmek.Bıkkınlıkla zorundalık arasına sıkışan rutin mesailerde tükendiğini hissediyordu. Yeni bir başlangıç yapmanın tam zamanıydı ama henüz kafasındaki keşmekeş durulmaktan bir hayli uzaktı. Geride kalan 9 yılda boşa giden emeklerini düşünürken yüreğinin üzerine çöreklenen kaygı bulutları safları sıklaştırıyordu. Onca yıldır alttan aldığı, sayısız fırsatlar tanıdığı herkese, her şeye karşı sabır